بنزوديازپين‌ها
بنزوديازپين‌ها در دسته داروهای ضداضطراب و درمان بي‌خوابي قرار دارند. داروهاي رخوت‌زا آن دسته از داروها هستند كه اضطراب را در طول روز كاهش داده، برآشفتگي مفرط را تعديل کرده و در مجموع بيمار را آرام مي‌كند. داروي خواب‌آور آنست كه موجب خواب‌آلودگي شود و شروع و حفظ خواب را تسهيل كند. بنزوديازپين‌ها كلا در مقادير بالا خواب‌آور و در مقادير پايين اضطراب‌زا و رخوت‌زا هستند. بنزوديازپين‌ها در درمان اضطراب و سراسيمگي، داروهاي انتخاب اول هستند. به اين دليل خطر وابستگي دائمي اين داروها بايد به دقت كنترل شود. بنزوديازپين‌ها علاوه بر اثراتي كه از طريق CNS بر روي خواب و اضطراب دارند، ضد صرع‌هاي خوبي نيز هستند. عمده كاربردهاي باليني بنزوديازپين‌ها اختلال اضطراب فراگير، اختلال سازگاري به صورت اضطراب و اضطراب‌هاي ناشي از وقايع زندگي مي‌باشد. آلپرازولام در درمان اضطراب همراه با افسردگي به كار مي‌رود آلپرازولام تنها بنزوديازپيني است كه به اندازه داروهاي سه حلقه‌اي اثرات ضدافسردگي دارد. آلپرازولام و كلونازپام در درمان اختلال پانيك به همراه آگرو فوبيا و فوبي اجتماعي موثرند. در درمان اختلال وسواسي- اجباري، استرس پس از آسيب و اختلال دو قطبي نوع يك، استفاده از بنزوديازپين‌ها موثر است. شايع‌ترين عارضه بنزوديازپين‌ها خواب‌آلودگي مي‌باشد. عمده‌ترين نگراني كه درباره مصرف طولاني مدت بنزوديازپين‌ها وجود دارد؛ بروز وابستگي به آنهاست. قطع مصرف اين داروها نه تنها موجب عود و برگشت بيماري مي‌شود بلكه تشديد علايم ترك را به دنبال خواهد داشت. جدي‌ترين و شايع‌ترين تداخل آگونيست‌هاي گيرنده بنزوديازپين، رخوت‌زايي مفرط و ضعف تنفسي ناشي از مصرف بنزوديازپين‌ها، زولپيدم يا زالپلون همراه با ساير تضعيف‌كننده‌هاي CNS مثل الكل، باربيتورات‌ها، داروهاي سه و چهار حلقه‌اي، آنتاگونيست‌هاي گيرنده دوپامين، مواد شبه افيوني و آنتي‌هيستامين‌ها است. تجويز همزمان اين داروها و كلوزاپين میتواند منجر به دليريوم شود. شايع‌ترين تركيب‌هاي دارويي با بنزوديازپين‌ها آنتي‌سايكوتيك‌ها و ضدافسردگي‌ها هستند(کلتنر و فولکس، 2005؛ استین، لرر و استال، 2005؛ جانیکاک و همکاران، 2001 ، سادوک و سادوک و رویز، 2009، آلبر، هان و ریست ، 2005).