روان‌درماني روان‌پويشي كوتاه‌مدت
روان‌درماني روان‌پويشي كوتاه‌مدت را حبيب دوانلو در دانشگاه مك‌گيل بنيان‌گذاري نموده‌است. اين رويكرد تقريباً شامل همه انواع روان‌درماني كوتاه‌مدت و مداخله در بحران است.
دوانلو شرايط خاصي براي پذيرش و انجام روان‌درماني مراجعين مدنظرقرارداده است. براي مثال در اين رويكرد به وجود كاركردهايي از ايگو براي كار روان‌درماني، اهميت زيادي قائل مي‌شوند . ايجاد رابطه حسنه درماني نيز اهميت بالايي برخوردار است و حتما بايد ايجاد گردد. انگيزه براي تغيير درمراجع بايد ايجاد شده و در عين حال مراجع بايد توانايي بالايي براي روبه‌رويي با اضطراب و علائم اختلال داشته باشد. توانايي تفسير وقايع و ايجاد ارتباط بين وقايع مختلف و افراد مختلف زندگي از ديگر توانايي‌هايي است كه در اين رويكرد براي پذيرش مراجعين به آن اهميت داده مي‌شود. دوانلو تأكيد مي‌كند كه واكنش مراجع به تفسير، معياري مهم در انتخاب مراجع و پيش‌آگهي اوست.
مولفه‌هاي اصلي در رويكرد دوانلو عبارتند از: داشتن انعطاف درماني به‌منظور انطباق درمانگر با نيازهاي مراجع محدود كردن تمايلات واپس روانه مراجع، مداخله فعالي جهت ايجاد مانع برسرراه وابستگي مراجع، دستيابي به بصيرت و بينش درمراجع براي تفسير هيجانات و انتقال تا تبديل به تجارب مثبت در طول درمان شوند(باکلی، 2003، فورلانگ، 2005، جوانیدیس، 2006، مک ویلیامز، 2004، سمپل و همکاران، 2005، سادوک ، سادوک و رویز، 2009).