رويكردهاي آموزش رواني
رويكردهاي آموزش رواني در درجه اول، متوجه كاهش فشار رواني در خانواده‌هايي بوده‌اند كه با عضوي اسكيزوفرني به سر مي‌برند. آموزشگرهاي رواني موضعي غيرملامت‌گر به خود مي‌گيرند هيچ نوع بدكاري خانوادگي را مسوول اسكيزوفرني نمي‌دانند. در عوض، آنها علاوه بر رهنمودهايي كه به منظور كاهش موانع زندگي هماهنگ خانوادگي و كاهش احتمال عود نشانه‌هاي بيماري عرضه مي‌شوند، كوشش‌هاي درماني خود را صرف آموزش مهارت‌هاي كنار آمدن مي‌كنند. اسكيزوفرني نوعي بيماري زيستي به شمار مي‌آيد كه بهترين نحو با ادغام دارودرماني و كارگاه‌هاي آموزشي‌اي كه به خانواده مي‌آموزند، تا سطح شدت عاطفي خانواده را كاهش دهند، درمان مي‌شوند. خانواده درماني پزشكي كه شكلي از آموزش رواني است، از همكاري‌هاي درمانگر- پزشك براي برخورد با بيماران مبتلا به بيماري‌ها و ناتواني‌هاي مختلف استفاده مي‌كند(بارکر، ترجمه زهره و محسن دهقان، 1375، گلدنبرگ و گلنبرگ، ترجمه براواتی و همکاران، 1388، گلادینگ، ترجمه بهرامی و همکاران، 1386، مینوچین و فیشمن، ترجمه بهاری و سیا، 1384) ..