فارماكوديناميک
ملاحظات فارماكوديناميك عمده مشتمل است بر مكانيسم گيرنده، منحني واكنش، پيدايش تحمل، وابستگي و پديده‌هاي ترك دارو. گيرنده دارو، آن جزء سلولي تعريف مي‌شود كه به دارو وابستگي پيدا كرده و آغازكننده آثار فارماكوديناميك است. دارو مي‌تواند آگونيست يك گيرنده باشد و فعاليت بيولوژيك يك گيرنده را تحريك كند يا آنتاگونيست باشد كه فعاليت بيولوژيكي را مهار مي‌كند. منحني واكنش به دوز، طرح غلظت دارو را در مقابل آثار آن نشان مي‌دهد. شاخص درماني، به ميزان نسبي سميت يا بي‌خطر بودن دارو اطلاق مي‌شود. همچنين ممكن است شخص با ادامه مصرف يك دارو واكنش كمتري نسبت به آن نشان دهد كه اصطلاحا تحمل ناميده مي‌شود. پيدايش تحمل ممكن است با بروز وابستگي جسمي نسبت به دارو همراه باشد(کلتنر و فولکس، 2005).