فارماكوكينتيك

فارماكوكينتيك
جذب: داروهاي روانگردان براي رسيدن به مغز از جريان خون عبور مي‌كنند. داروهايي كه از طريق دهان تجويز مي‌گردند بسته به قابليت انحلال در چربي و PH موضعي لوله گوارشي، تحرك و وسعت جذب، حل شده و به داخل خون جذب مي‌گردند. تحت شرايط مطلوب، براي رسيدن سريع به غلظت‌هاي درماني ـ پلاسمائي، مي‌توان از شكل تزريقي دارو استفاده نمود. تزريق وريدي سريع‌ترين راه رسيدن به سطح درماني است، در عين حال با بالاترين خطر عوارض جانبي ناگهاني و خطرناك نیز همراه است(کلتنر و فولکس، 2005).
پخش و قابليت وصول زيستي: داروهايي كه وابسته به پروتئين و آنهايي كه بدون وابستگي در جريان خون هستند آزاد ناميده مي‌شوند. فقط جزء آزاد مي‌تواند از سد خونی مغز عبور كند. قابليت وصول زيستي به بخشي از كل داروي تجويز شده اطلاق مي‌شود كه بعدا مي‌توان در جريان خون كشف كرد(کلتنر و فولکس، 2005).
متابوليسم و دفع: چهار روش عمده برای متابوليك داروها عبارتند از: اكسيداسيون، احياء، هيدروليز وكونژوگاسيون. كبد محل اساسي متابوليسم است، و صفرا، مدفوع و ادرار راه‌هاي عمده دفع هستند. داروهاي روانگردان با عرق، بزاق، اشك و شير پستان نيز دفع مي‌گردند(کلتنر و فولکس، 2005).