گروه درماني‌هاي گشتالتي
گروه درماني‌هاي گشتالتي به تجارب تك‌تك بيماران مي‌پردازند و در عين حال تاكيدشان بر سمينارها، خلوتگاه‌هاي هفتگي و كارگاه‌هاي كوتاه مدت است. اين ويژگي‌ها تا حدودي محصول شخصيت قوي پرلز، رهبر جنبش گشتالتي است. گشتالت درماني بيماران را به زمان حال آگاه مي‌كند و كاري مي‌كند تا نسبت به حضورشان در دنيا آگاهي يابند. در گروه درماني اين هدف از طريق تمركز بر تك‌تك افراد محقق مي‌شود. درمانگر روي يك بيمار متمركز مي‌شود و بيماران ديگر نقش مشاهده‌كننده را ايفا مي‌كنند. نام اين رويكرد صندلي داغ نام دارد. بيماران بايد احساسات و رفتارشان را تجربه كنند يعني ذهنشان را كنار بگذارند و آنها را حس كنند. بقيه اعضاي گروه بايد در مورد فردي كه روي صندلي نشسته اظهار نظر كنند(کوری و کوری، ترجمه نقشبندی و همکاران، 1382).